Chwaszczyno

Duża wieś kaszubska położona w powiecie Kartuskim, w gminie Żukowo, w pasie Wzgórz Chwaszczyńskich nad Jeziorem Osowskim i Wysockim. Bliskość Trójmiasta sprawia, że wieś jest atrakcyjna, co wpływa na bardzo szybki rozwój miejscowości pod względem gospodarczym oraz na wzrost liczby ludności.

Za wikipedią:

Chwaszczyno (kaszb. Chwaszczëno) – duża wieś kaszubska w_Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie kartuskim, w gminie Żukowo, w pasie Wzgórz Chwaszczyńskich z przeważającą zabudową jednorodzinno-podmiejską. Chwaszczyno stanowi lokalny węzeł drogowy (skrzyżowanie, przy drodze krajowej nr 20 Stargard Szczeciński – Szczecinek – Gdynia z drogą wojewódzką nr 218 Krokowa – Gdańsk. Miejscowość graniczy z Gdynią (w kierunku północnowschodnim) i z Gdańskiem (na wschodzie). Transport publiczny jest obsługiwany przez komunikację miejską Trójmiasta (linie nr „171”, „191”, „Z” i autobus nocny „N10”). Integralnymi częściami Chwaszczyna są Czarne Błoto, Kacze Buki, Kowale, Lisie Błoto i Rewerenda. Pierwsze wzmianki o Chwaszczynie pochodzą z roku 1283. Do 1954 roku miejscowość była siedzibą gminy Chwaszczyno. W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa gdańskiego.

Statystyka

    • Województwo pomorskie
    • Powiat kartuski
    • Gmina Żukowo
    • Sołectwo Chwaszczyno
    • Liczba ludności ponad 3700 mieszkańców
    • Strefa numeracyjna 58
    • Kod pocztowy 80-209
    • Tablice rejestracyjne GKA

Etymologia nazwy miejscowości pochodzi od słowa chwast i utworzona za pomocą przyrostka „-in(o)”. Dzisiejsza forma utrwaliła się od okresu międzywojennego. Wcześniejsze zapisy brzmią: Quassino, niemiecka postać – Quaschin. W języku kaszubskim – Chwaszczëno.

 

Pierwsze zmianki w źródłach historycznych o Chwaszczynie pochodzą z 1283 roku. Czterdzieści lat wcześniej możemy znaleźć wzmianki o posiadłości Wassino (dzisiaj Chwaszczyno), która książę Pomorza Sambor, brat Świętopełka, podarował klasztorowi Norbertanek w Żukowie. Do tego czasu Chwaszczyno było własnością książęcą. W latach 1240-1283 ziemie te należały do Żukowa. W 1283 roku książę pomorski Mestwin II zapisał osadę klasztorowi cysterskiemu w Oliwie z czternastoma innymi wioskami, jako wynagrodzenie za ziemie gniewską, którą zabrali Krzyżacy. Oprócz Chwaszczyna zakon otrzymał również pobliski Tuchom. Ziemię te odtąd stały się przedmiotem między klasztorem żukowskim a oliwskim. Z początkiem XIV wieku klasztor ostatecznie uznał zwolnienie od opłat dziesięcin Biskupskich z nowszych posiadłości w zamian za trzy wsie, wśród których było Chwaszczyno wraz z należącymi do tej osady łąkami z Mierzei Wiślanej. Od tego czasu aż do sekularyzacji w 1773 roku wieś należała do biskupów włocławskich. 5 sierpnia zgodnie z Traktatem Rozbiorowym Chwaszczyno zostaje przydzielone państwu pruskiemu rządzonemu przez Fryderyka II. Na podstawie traktatu wersalskiego z 1919 roku wieś powraca w granice państwa polskiego. 10 Lutego 1920 roku miejscowość została zajęta przez wojska polskie tzw. Frontu Pomorskiego.

Ta strona korzysta z ciasteczek aby świadczyć usługi na najwyższym poziomie. Dalsze korzystanie ze strony oznacza, że zgadzasz się na ich użycie.